Wykopaliska
Zadumana w swoim życiu,
szukam pogubionych luk,
zapatrzona w głębię serca,
postawiłam sobie próg.
Kiedy przyszła taka pora,
że przeskoczyć trzeba go,
ścieżką biegłam do przyszłości,
pod stopami topniał lód.
Niosłam w koszu swe marzenia ,
rozsiewałam je jak czar,
rozrzucałam je w przestrzeniach,
by je przynieść pod swój dach.
Kpił los czasem i wirował,
drogi różne ścielił czas,
biegłam ścieżką przeznaczenia,
by być tutaj pośród was.
Wolna dusza artystyczna,
swe humory jednak ma,
mimo swojej rozmówności,
zawsze w sercu trema trwa.
Idzie ciągle przeznaczenie,
stawia dusze właśnie tak,
w tym momencie tu na ziemi,
każdy swe zadanie ma.
Rozsiewamy pokolenia,
właśnie taki jest ten czas,
ziemia rodzi i przemiela,
tam gdzie woda będzie las.
Lokum życia w przeznaczeniu
zagrzebany w glebie ślad,
my jesteśmy tu na ziemi,
płynie nam ten dany fakt.
Dobrze, że inwencje mamy ,
zegar wciąż wybija takt,
może ktoś wykopie w ziemi,
naszej ery jakiś znak.
Maria Magdalena Proskurowska.
27.10.2017.
Komentarze (11)
Pięknie i refleksyjnie.
Ciekawe jak osądzą nas przyszłe
pokolenia. Pozdrawiam serdecznie.
Niewątpliwie bardzo ciekawe jest, co przyszłe
pokolenia będą sądzić o nas na podstawie wykopalisk.
Obawiam się, że ze względu na niszczenie środowiska i
wybujałe konsumowanie dóbr nic dobrego....
Podoba mi się wiersz okraszony pryzmą Twojej
osobowości.
Pozdrawiam najserdeczniej :)
bardzo ładny refleksyjny wiersz - tak nam czas płynie
dzień za dniem ucieka....
pozdrawiam serdecznie:-)
Dziękuję, że tyle osób przeczytało mój
wiersz.Pzdrawiam Was.
refleksja*
fefleksja strumieniem płynie niczym czas...
Ciekawa zaduma, no cóż tak to jest
zwłaszcza gdy listopad tuż, tuż.
Miłego dnia Marysiu życzę :)
Bardzo ciekawe i życiowe, podoba mi się, pozdrawiam :)
Dziękuję Waldi.Pozdrowienia dla Ciebie i bliskich.
każdy z nas biegnie ścieżka przeznaczenia ...oby
dobrze wybrał ją ... by spełniały się marzenia nim
upłynie życia czas ... bardzo ładny wiersz ...pobudza
myśli ..
Przypłynęły takie tam myśli.Pozdrawiam Was poeci.