Wymyślony de Bergerac

Gdy – "Mosty"... - nie będą łączyły
i będzie łamała się stal...
- czy jeszcze będzie... "mój miły..."?

w piosence...

(takie liryczne... – "ja".)

.....................................

Przeminą noce sierpniowe
i meteorów – grad...
Czy powie ktoś?.. - "nihil novi!"?

- czy będzie - rozumne w tym... – "ja".

Kiedy wstrząsamy... - szampany
czy powie?... - i kto? - "Ciszzej!.. – Sza!!!"

(słyszycie - ten "głos"?..) (- "Cyrano!..")



- "ten głos... – ten głos..." - ten "Słowik!"

(w nim – jest!... - "de Bergerac".)


Gdy - "głos" - "twój" ci "wmówi", że tęsknisz...
(- choc nie widziałeś)

"bo... - TAM..."

Jest jakieś – "ja" – słoneczne...
i – księżycowe jest "ja".

Bo jestem – prawdą, złudzeniem.
Otwieram, zamykam dal.

(Spotkaniem Nieba i Ziemi...)

HORYZONT!!! – to takze... - "ja".

"GŁOS"... - mówi: "nie wchodź w te scieżki".

Masz usta i wina masz dzban.

Lecz... - "głos" mnie prowadzi....
( – "w te miejsca...")

(gdzie... - usta!..) - prawdziwe są tęcze.)
Czy... - usta... - prawdziwe...(-"Agnieszki"...)
- cyy usta Roksany są... – - - "tam"?

(Jej "Ja", "Moje" ciało, - "Nasz" – czas)

"ja" – zawsze ma "głos"...
i... – u Bram.

- HANNIBAL! (- jest!..) (- ANTE PORTAS.)

Spią gęsi, Rzym – spi... - i śpię...

- "Sza!!!"

(Choć jestem – materią i bytem
- prawdziwym... - jest "głos".
moje "Ja"....)

- Patrz drogi, sprawdź jakość kopyta,
koń! - także określa ci szlak.

On - czuje! - nie musi - pytać.
(czy grunt... – to piach? Czy jest – darń?)

"Okoniem" staniesz! (– na skale!..)

(nie ważne...)

czy piarg?! – czy to rzymski jest trakt?

Jak sierp (narzędziem) – rozsypał...
- ktoś – tęczę... ( i dalej...)

- Z(a)właszczać chce... - szlak.

(- świadomie – większości w niej nie ma.
W swiadomej wiekszości - jej brak...)

Kto – kogo – wyklucza w niej? - Ręczę:
nie każde w niej miesci się "ja".



Wstrząśnięte wybuchną szampany?
(taki – ślad! (jest). - Czy - wspólny... – to szlak?)


i śpiewa nam.... życie(m) – "Cyrano"


(- ktoś "głos"... - "słowikowi"... "nasz" dał...)

(Dał życie mu... - piękne!) - ("cyganom"...)

"wystrugany"?.. - "de Bergerac"...


14. i 15. 08. 2020 r.


Podstawą wiersza jest pewna wymyślona przeze mnie konstrukcja teologiczna. Nie wdając się w szczególy – opiera się na rozwinięciu (objaśnieniu ?) pojęcia Trójcy Świętej.
W niej – Bóg Ojciec (Stwożyciel) – to "Cyrano de Bergerac" z mojego wiersza.- On powolał nas do zycia – i daje nam "głos" – wisualność, własnosci psychofizyczne, mowę , nasze wiersze - itd.
"Syn Boży" – my – przemawiamy naszymi ustami – (naszym głosem) – do obiektow powolanych do zycia- takich jak my – "dzieci bożych". Przemawiamy w istocie - pochodnym głosem Stwórcy. Myślami kreujemy (pochodzącego od Stworcy (Boga Ojca) - i od nas) Ducha Swiętego.
Uwielbiamy (kochamy) – możliwe (najłatwiejsze i zyciowo konieczne do uwielbinia) – materialne obiekty. Creator początkowy, którego czasami głos słyszymy – z reguly – pozostaje jakby poza naszym intensywnym uwielbieniem. Kochamy Klare czy Julię lub Nikodema Dyzmę. - "Dużą sztuką" – umiejętnoscią i swiadomoscią jest kochanie wszystkich ludzi – większa – kochanie (zjednoczenie sie) z całą przyrodą – jeszcze trudniej – kochać "cały Świat". Stwórca – nie utozsamiany i nieograniczany przez nas do żadnego ze swoich obiektow (jakby nie uwielbiony czasami, bez naszej swiadomosci jego uwielbienia) – cieszyć sie moze jedynie wspolodczuwaniem i jakością naszych odzczuc – kierownych głownie do jego stworzonych obiektow.
Szczególna rola w tej kocepcji przysługuje Jezusowi ( z akceptacją wszytkiego co mowi Pismo Święte i ze swiadomością tego, co poza nim) oraz ODPOWIEDZIALNOSCI za rodzaj i jakośc naszego udziału w kreowaniu duchowym – w wsółkreowaniu wraz z Ojcem – Ducha Świętego, który obecny jest w naszej zyciowej przestrzeni, jakościuje ją – i następczo – wpływa na nasze i innych osob uksztaltowanie "duchowe" (uswiadomione i nieuświadomione) i kształtowanie świata.


Co do Chrystusa... - i przekazu. - Nowy Testament – przedstawia nam jego boskosc i idące z tym mozliwosci. - Pomija jego biologcznoosc. Trakuje go jak Nauczyciela moralnego z pominięciem wskazań biologicznych, Chrystus – był mężczyzą. Być może świadomie- aspekt ten pomijano w przekazie obliczonym dla swiata – z uwagi na mozliwą (potencjalnie) nieumiejętność zestawiania Chrystusa (psychosksualnie- w naturalny sposob - pozostającego w upragnieniu z kobietą) z być moze w rózny sposob istniejacymi męzczyznami funkcjonującymi psychoseksualnie w inny sposób. Z uwagi na szeroką akceptację we wspólistniejacych kulturach (które upadly) dla rozmaitosci psychoseksualnej – mogła istniec obawa, przed odrzuceniem nauki Chrysusa – wynikającej z jego zycia (potencjanie – miłość i związek kobietą, wyłacznie z kobietą i – jedyną kobietą) – z uwagi na szeroką dostepność (lub - sytuacyjnie - konicznosc) dla wielu – jako funkcjonujacych psychoseksualnie w inny sposob. Mozliwe jest też, ze uznano, iz psychoseksualnoosc Chrystusa (jak i kazdego mężczyzny i kobiety) jest przypadkowa i obojętna dla ogólu – jako formacji i trwalej kultury cywilizacyjnej ; obojętna dla jej jakości ,trwałosci, konkurencyjnosci itp. Jak się wydaje – przedmiotowa wiedza spoleczna była w tym czasie niewielka, przyzwolenie duze, a mozliwosci techniczne i wiedza o psychomanipulacji ,psychoseksualnosci i mozliwoscich deformowania osobowosci – daleko mniejsza niż obecnie.
Potraktowanie takie (w przekazie) płci biologiczej Chrystusa i jego psychoseksualnosci – stao się z czasem powodem do negowania wartosci psychoseksualncych opirających się o bilogie i seks - nawet w postaci realacji kobieta- męzczyzna, a nawet w drode deformacji świadomosciowej i uproszczen – do uznania tego za relacje szkodliwe, sprzeczne z oczekiwaniem Pana Boga i sprzeczne niemal z ludzkim prznaczeniem – wręcz- grzeszne.
Pomijanie wrtości psychoseksualnych w chrzescijanstwie (katolicyzmie) – jak się zdaje stało się jedną z podstaw marginalizacji kosciola – a dzis – staje sie podstawą – czy to zanegowania nauki chrystusowej, czy pomijania jej i -proponowania dowolnosci psychoseksualnej – jak wzorca i normy spolecznej – nie tylko do akceptacji – (jako rozmaitym jej istniejącym de facto realizacjom) ale do akceptacji – jako obowiącek akceptacji dla sztucznie (droga psychomanipulacji) prowadzonej deformacji cywilizacyjnej – traktującej wszelką dowolność psychoseksualną – jako istniejącą w sposob zmasowany, naturalnyi równpoprawy pod względem praw i uzytecznosci spolecznej – jak rozwiązanie wynikaje z natury (biologia): – związek i milośc z psychoseksualnoscią kobiety i męzczyzny – nazwanych (i przez nazwanie - w istocie w pewien posob - sztucznie wyodrębnionch w spoleczeństwie) – jako tzw. "hetero". Pojęcie to stworzono dla zacierania swiadomosci, ze jest to naturalny stan psychoseksulny wynikajacy biologicznie z płci – że jest to po prostu funkcjonujący normalnie ,w sposob niezmanipulowany psychoseksualnie człowiek – KOBIETA i MĘZCZYZNA. Pomijam swiadomie – wynikającą z natury wiekszą i mniejszą jadnostkowa podatośc na zmianę osobowosci w drodze manipulacji psychoseksualnej i - byc moze – wysokie preddyspozycje biologiczne bardzo nielicznych męzczyzn i kobiet – do znalezienia sie wsrod psychoseksualnie odmiennych niż zdecydowany w naturalny sposob- tzw, ogól męzczyzn i kobiet.

16. 08. 2020 r.

(koncepcja - przedstawiona w postaci modelowej - swiadomie i dla jasnosci - pozostawia poza rozważaniem pojęcia, przyczyny oraz zródla dobra i zła.)

autor

Wiktor Bulski

Napisany: 2020-05-15 Dodano: 2020-08-15 12:10:43

Ten wiersz przeczytano 862 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie