Wynik Nieistnienia

Dziekując za pomoc, dedykuje Aurorze.

Dodając kamienie samotności,
Na liczydle istnienia,
Sumuje każdą z twoich łez,
W pamięci przeszłości.

W obłąkaniu czarnego snu,
Wodzę dłonią po szkle,
Twych niemych oczu,
Zastygłych w braku tchu.

Od życia odwrócony,
W otchłani mej podroży,
Przemierzam mile nicości,
Wśród żywych, choć zaginiony.

"Mówię – bom smutny-i sam pełen winy" Słowacki

autor

Idar

Dodano: 2005-05-25 00:02:25

Ten wiersz przeczytano 409 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie