Wyprawa

Wyprawa

Smutek napełnia ma duszę, łzy ogarnęły oczy me.
Chyba już za długo po świecie chodzę.
Przyjaciół nagle wokół rój.
Czy to jest sen mój?
Czy wyobraźnia tak mocno działają ?
Żebym to i parę innych rzeczy wiedziała !

Oczy spuchnięte, płuca zmęczone łkaniem.
Czy ta kolejna historia zakończy się bezsensownym pukaniem ?
Pukaniem do bram radości,
Szukaniem czegoś podobnego do uczucia szczęśliwości.
Serce bije coraz szybciej, żywiej, mocniej.
To działają tabletki nasenne zażyte wcześniej.

Zamykasz oczy-odpływasz.
Zamykasz usta i już nie oddychasz.
Czy ktoś za tobą płacze?
Poczekaj chwileczkę zaraz zobaczę.
Tak, stoi matka z siostra zapłakana,
Nad twym ciałem klęczy przyjaciółka zaszlochana.

Gdzieś w oddali widać chłopca w tobie bardzo zakochanego,
Jak tuli zdjęcie twoje do serca swojego.
Ojciec z bratem stoją niewzruszeni,
Wędrując myślami gdzieś w dalekiej przestrzeni.
Nasza wyprawa została uwieńczona.
Tak po prostu-bez większego balowania zakończona.

...nie łamcie się-wszystko będzie dobrze;)

autor

mała MI

Napisany: 2004-06-18 Dodano: 2006-06-27 00:48:46

Ten wiersz przeczytano 544 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie