wyrównanie

tak gdzie równiny ponoć tęskne
zrównają wszystkich według wiary
więc kiedy niebo grzmotem pęknie
dla jednych sny innym koszmary

nie tam gdzie złoto z krzyża kapie
gdzie marmur gryzie biedne pięty
babciny grosz pod żebrem drapie
i nawet spokój nie jest święty

nie tam gdzie noszą baldachimy
rączkami dziecka depczą płatki
gdzie purpurowe arlekiny
z uśmiechem nie darmowo gładkim

a ja a ty a oni
w bosych nadziejach zabiegani
spoceniem pana księdza dłoni
w puste obrazy powklejani

wlewamy gorzkie świato-widy
w ocean nawet już nie słony
wierząc że wszystko jest na niby
tam gdzie równiny nieskończone

autor

z nick-ąd

Napisany: 2008-06-11 Dodano: 2008-06-11 18:27:17

Ten wiersz przeczytano 518 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie