Wyznanie

Usiądziesz skromnie chroniąc nogi piękne,
chwytając dłoń dłonią przed Tobą uklęknę,
popatrzę ci w oczy z niezłomnym zamiarem,
powiedzenia tego, co od dawna chciałem.

Nie wiedziałem długo co czuję do Ciebie,
czując się na zmianę, raz w piekle, raz w niebie.
Nie są to katusze, ani pożądanie,
nie jest to euforia, nie jest zagniewanie,
gdyż wszystko po trochu odczuwam przy Tobie,
gdy uchem spragnionym słowa chciwie łowię,
gdy uśmiech serdeczny mą duszę zniewala,
gdy dotyk subtelny me zmysły rozpala,
gdy wspaniałe ciało w piersiach dech zapiera,
szczęście i rozterka mnie z wewnątrz rozpiera.

Byś była szczęśliwa poruszę przestworza,
góry z ziemią zrównam i wysuszę morza,
lecz na razie ciągle staczam bój duchowy,
jak śmierci się bojąc Twej chłodnej odmowy.
Wiem jednak na pewno (a i Ty wiesz może),
że prędzej czy później wizytę ci złożę,
gdy nieśmiałość zwalczę i odrzucę lęki,
przybędę pokornie prosić Twojej ręki.

autor

3140

Napisany: 2016-03-02 Dodano: 2016-03-02 18:57:34

Ten wiersz przeczytano 645 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie