Wzniecić ogień, który serce rozpala

Pamiętam każdą wspólnie spędzoną chwilę. A w każdej było coś wspaniałego.

Szczapy czerwieni słuchają naszej rozmowy
na moim ramieniu, delikatność twojej głowy
Spędzamy czarowny wieczór, on jest nasz
twoje ręce w moich, płomień odbija twoją twarz

W płomienie tęskne rzucamy własne marzenia
każdy oddech, jak matczyny kąsek chleba
Szeptem serca rozmowę słyszy ciepło kominka
splecione dłonie, wiecznie nam tęsknic trzeba

Na ustach nosimy ślady czerwonego płomienia
W sercach trwale ślady, twojego i mojego imienia

Wczoraj byłaś

Wczoraj przy kominku
przędliśmy nić miłosnej rozmowy
dziś żar pozostał
podsycę go
ogniu płowy
Śnisz ...

Wzrok zatapiam w złotym płomieniu
Żar ogniska tuli ciepłem powiewem
Zauważyłem w oka mgnieniu
Twarz, sylwetkę całą ciebie

Zamajaczyłaś mi się powiewem
Tęsknie spoglądam ku niebie
Wzrok wytężam w złote w jego wnętrze
Złote iskry kreślą w powietrzu twoje imię

Proszę ogniu zamień swe płomienie w pędzle
Namaluj, namaluj ją caluśką jak najprędzej

Autor:slonzok-knipser

autor

slonzok

Napisany: 2012-02-05 Dodano: 2012-02-06 06:50:13

Ten wiersz przeczytano 1416 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie