XXI wiek
Pod chmurami szczęścia nad niebem
jasności
Błądzimy gdzieś razem lecz w samotności
Zagubieni wśród natłoku myśli w pogoni za
niczym
wśród ciepła rodzinnej atmosfery zastanówmy
się nad sobą:
Niepohamowani egoiści
Rzeczywistością przytłoczeni
wśród ludzi zagubieni
Niby mądrzy jednak otępiali
Sobą zauroczeni
Swoim życiem znudzeni
Przyobrani w piękne lale jakże puste i
zuchwałe
Zero rozmów brak komunikacji
Ambicjami pochłonięci dla drugiego
nie ma chęci
pieniędzmi zauroczeni wartościami
znudzeni
Obudzisz się w samotności nie wiedząc że
żyjesz
nieszczęśliwi którzy szczęście swe niszczą
nieszczęśliwsi którzy nie wiedzą że go
posiadają
tacy jesteśmy
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.