Za 53 osiemnasta

Już nie marzę,
Nie ma o czym marzyć.

Zagubione obrazy przewijają się
Lżejsze niż najmniejszy sen,

Pamięć trwa nadal,
Serce wciąż boli.

Pochmurno było wtedy
I szaro
I mglisto

Wiatr wiał jak to ma w zwyczaju
Ty podążałaś sama zamyślona,

Nietknięta byłaś plugawą Rzeczystością
Byłaś jej przeciwieństwem - Antytezą.

Do dzisiaj nie wiem skąd nadjechał,
Kto to był
Co mi miłość z rąk wyszarpał

Pogniótł plany jak kawałek paperu
W dłoni.

GODZINA ZGONU: 17:07

autor

first to fight

Dodano: 2007-01-27 15:16:46

Ten wiersz przeczytano 567 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Na dobranoc

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie