ZA CO TA KARA?
Co z tego ze kwitną kwiaty?
co z tego ze wokół maj,
gdy w sercu tak strasznie pusto,
gdy tego życia mi żal!
Przeszło już, wszystko minęło!
została żałość i łzy.
nawet nie mogę powiedzieć,
że jesteś, że byleś...że MY!
Każecie się cieszyć życiem
ale mi tak bardzo jest źle,
a niespełnione marzenia,
pogrzebane zostały na dnie.
Czekam już tylko na koniec,
choć jeszcze chciałabym żyć,
czasem mi słonko przebłyśnie,
lecz wokół nie ma już nic.
I Tylko ból mi pozostał
a ile można w nim trwać?
i jak ta rozdarta sosna
do końca mych dni będę stać?
A za co ta kara.. me życie
cóż zawiniłam w nim ja?
komu na górze zależy
Ze muszę dosięgnąć w nim dna.
Każdy niestety przynosi
swój krzyż, na padół ziemski
nie raz się zastanawiałam
Po co te wszystkie są męki?
Jedno tu życie mamy
a TAM cholera to wie?
co tam będzie za bramą
tu tego nie dowiesz się.
A może właśnie potrzebna.
ta karma nasza nam jest,
by bardziej doceniać życie
gdy się je spędza wśród łez!
Autor vin 13.11.2012
violuchna13
Komentarze (12)
Nastraja melancholijnie. Przykro jeśli życie jest
karą; a to pisanie... a inne "drobiazgi", które można
czynić? - nie rozjaśniają dni podmiotu...? Szukaj
"podmiocie", szukaj. Pozdrawiam.
bardzo smutny ale życiowy wiersz
i wyczuwam ze bardzo osobisty
prawda, cała prawda
ale boli
Pozdrawiam serdecznie
:) Ja też jeszcze łudzę się nadzieją, że kiedyś w
obecnym życiu jeszcze pożyję. A jak będzie to się
zobaczy. Pewnie musiałem dużo nagrzeszyć, że mi się
teraz nie należy, no cóż ziemska kara:) Pozdrawiam:)
"by bardziej doceniać życie, gdy się je spędza wśród
łez!" - i w tym masz chyba rację:))
Violuchna życiowo dzisiaj, tylko taki duży smuteczek
się przyplątał,trzeba byłoby go wygonić:)))Pozdrawiam
serdecznie:)))))))
bardzo wciągający wiersz przeczytałam go jednym tchem
pięknie ułożony utwór bravo pozdrawiam
Ciekawie, zyciowo:)+
Ładny, choć smutny wiersz. Ośmielę się zaproponować
małą korektę dla rytmu. Wersy naprzemiennie składają
się z ośmiu i siedmiu sylab, poza paroma wyjątkami.
Aby to skorygować: z ósmego wersu można usunąć drugie
"że", a z dziesiątego "jest". Wers dwunasty czytam
sobie "dawno spoczęły na dnie" zamiast "pogrzebane
zostały na dnie".
Dwa ostatnie wersy piątej strofy czytam sobie: "Czy
jak ta rozdarta sosna,/ do końca dni będę stać?".
I jeszcze parę miejsc msz wymaga korekty. Decyzja
należy do autora. Miłego dnia.
Podoba mi się.
witaj, ciekawie ujęta życiowa prawda. Pozdrawiam
Dzień dobry. Każdy z nas, nosi swój krzyż. Nie wiemy
za co?