Za oknem

Oglądam świat za oknem.
Świat moknie.
Moknie łzami grzeszników.
I niewdzięczników.

Za oknem drzewa mokną.
Śpiewają pieśń słodką.
Gdy wiatr uderza w konary.
Wiatr nieśmiały.

Ziemia wcale się nie uskarża,
Że się jej pogarsza.
Ogień stał się przyjacielem dobrym.
Sytym, nie głodnym.

Gdyby świat był taki oku miły,
Może wszyscy by się zmienili.
A gdyby poczuli się inaczej
Wszystko nabrałoby nowych znaczeń.

autor

Przemęczony życiem

Dodano: 2006-08-21 07:07:44

Ten wiersz przeczytano 427 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie