Za późno - Na wszystko.

Sięgam do kieszeni
licząc, że gdzieś na samym dnie
znajdę dawno nieużywany
zardzewiały klucz
do szczęscia

Wyciągam rękę
parę czystych chusteczek
kamyk od wróżki
i talia kart do gry

Szkoda
Nie każdą dziurę da się załatać.
Oddajemy to, co powinno być nasze
a już nigdy nie będzie.

Odszedłeś. Nie mogłam przyjąć go spowrotem.

Oddałam Ci klucz do mojego szczęścia. Wrzuć go do jeziora, a może kiedyś, zupełnie przypadkiem uda mi się go wyłowić...

autor

Atrosis

Dodano: 2006-10-29 16:06:37

Ten wiersz przeczytano 471 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie