Za zakrętem

Jakiż to znaków oczekuję?
Czyż nie dosyć już widziałam?
Czarno-białą farbką świat swój maluję
Kiedyś zbyt wiele się nakłamałam

Kiemieniem uderzę o wodę
I z fal piękny warkocz splotę
Zatapiam się wśród nich i płynę coraz dalej
Mówię sobie-ciesz się i szalej

Jak wielkich osiągnięć dokonać jeszcze zdołam?
Będąc sobą głęboko w sercu, wiem że podołam
Dosyć smutków, dosyć słabości
Bo jam jest w Tobie siłą i nie potrzebuję litości

Dajże mi wiary jakiej potrzebuję
Dziś drugiej osoby nie szukam
Bowiem nie chcę tego co innych kopiuje
Pragnę drzwi własne otwierać, do cudzych nie zapukam

Nigdy nie chcę utracić tego widoku
Choćbym błądziła pośród mroku
Nie poddam się lecz do gęstszego lasu wejdę
Chcę pokonać zło, nawet najsłabszy most przejdę

Z doliny zielonej coraz to wyżej sie wspinam
Kolejny zakręt, kolejna tajemnica, lecz nie zapominam
tego czego sie nauczyłam, co przeżyłam
Kierunkowskazem dla mnie jest, kiedy tylko się modliłam

autor

sabinka1208

Napisany: 2006-04-20 Dodano: 2006-04-19 10:00:49

Ten wiersz przeczytano 445 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie