Za żalenie
Wyszłam na spacer,
może zobaczę
chętnego na serce bezdomne.
Podbiegł do mnie
pies chudy, ze śladem łańcucha na karku,
zobaczyłam kota pod krzakiem.
Gotuję psią kaszę w garnku,
wszystkie stare i ładne
bibeloty,
schowałam w piwnicy
(kto ma koty,
nic w tym dziwnego nie widzi).
W międzyczasie przypałętał się Zenek.
Nie wiem
czy zostanie.
Liże rany,
mamy wspólną sypialnię,
sercem rozchwianym,
dzieli się jak umie.
Nie umiem
żalić się nad sobą.
Mam kogoś.
autor
DoroteK
Dodano: 2016-05-30 06:46:26
Ten wiersz przeczytano 2587 razy
Oddanych głosów: 77
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (86)
Podoba mi się ten obraz wrażliwej duszy,a poza tym
wiersz zachęca do spacerów:) Zastanawiam się, czy nie
lepiej byłoby bez "z sercem" w pierwszym wersie?
Miłego dnia.
pieknie i cieplo...hmm. no i zyciowo, oczywiscie :)
warto czas poświęcić czas dla ludzi
Po to się w swoich problemach nie zgubić
Pozdrawiam i gratuluję wrażliwego serduszka:))
Ziu-ka :-) wszystkie moje zwierzaki są przygarnięte,
ten też :-)
Cudze problemy tę wartość mają,
że przy nich własne małe się stają!
Pozdrawiam!
Czy to ten przygarnięty? tez bym poświeciła
bibeloty...
Powie ktoś, iż to jest błahe studium; ale wedle mojego
sposobu widzenia, jest to nieoszacowana i płodna
nauka, jak zaświadcza twoje przeslanie. Pozdrawiam
D`oro; napiszę to po rosyjsku, bo duszeszczipatielnaje
czustwiennie;
и в моей печали грустный
жалко и смутно что вам неименно на груди место
нормальное сердцa..
Zmieniłam Dorotko - jest lepiej
Twój wiersz bardzo mi się podoba:)Miłego dnia.
DZIĘKUJE!
Widzę, że przygarniasz co leci... A tak na poważnie-
bardzo dobry wiesz. Podoba mi się!
No i dobrze :)