Za zamkniętymi powiekami
Kiedy zamykam oczy
Tańczę na łące bosa
Lekka niczym motyle
Ty mnie na ręce bierzesz
A kropla ta na policzku
To tylko poranna rosa
Pod powiek czarną zasłoną
W kres szczęścia naszego nie wierzę
W otchłani zamkniętych oczu
Strachu żadnego nie czuję
Bo jesteś tam ze mną i kochasz
Całujesz i pieścisz mnie czule
Zaciskam mocno powieki
Nie chce ich nigdy otwierać
Gdy będę musiała to zrobić
Zbyt wielkim będzie to bólem
autor
Kalina66
Dodano: 2007-06-08 00:42:19
Ten wiersz przeczytano 535 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Pod zamkniętymi powiekami śwat jest normalnie piekny!
Niestety- trzeba je w końcu otworzyć. Ładnie to
ujęłaś: jakby jasną i ciemną stronę życia.
Jakże smutne byłoby życie bez wyobraźni. Zachecasz do
naśladowania.. więc też zamykam...
pięknie opisałaś to,co często nam się zdarza...tak
łatwo jest zapomnieć o bólu czy szarości, zamknąć oczy
i marzyć...
(czarnąąąą =ą) reszta bez zastrzeżen.