Zabawka
"Nie ma szczęścia w samotności: pustka, chłód i nuda. Nigdy radość nie zagości, nie ma szczęścia w samotności. Tylko serca dwa w miłości, zniszczą marzeń cuda. Nie ma szczęścia w samotności: pustka, chłód i nuda..."
Słuchaj drogi mój Aniele,
to przez Ciebie te cierpienie,
to przez Ciebie męki moje,
których znosić już nie mogę.
Mówisz lepiej bym zapomniał,
ja nie umiem,
prędzej skonam.
Nie wiem czemu,
lecz na co dzień,
złudną nadzieją mnie karmiłaś,
która gdzieś głęboko we mnie,
przynosiła ukojenie.
Ma naiwność wobec Ciebie,
przyniosła mi zgubę,
i cierpienie.
Byłem dla Ciebie,
tylko zabawką,
przerywnikiem,
nic nieznacząc.
Ty bez serca,
to wykorzystałaś,
zatrzymując wskazówki,
mego zegara.
Powiedziałaś,
bym zapomniał,
bo tak lepiej będzie,
dla nas obojga.
Ja zapomnieć,
nie zapomnę,
bo nadgarstki przypominają,
przez kogo były cięte,
i przez kogo krwawią…
Serce im przeszkód ma więcej, Tym zawsze kocha goręcej, a co łatwo przychodzi, To prędko w nas niesmak rodzi.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.