zabierz bezradność

zatrzepotały rzęsy
spłynęły lśniące krople
upadły z łoskotem na ziemie
upadły…
zupełnie Tak jak nadzieje.


płomień świecy który miał rozjaśniać krąg
w szkle się odbija

zakołysały się biodra
zamknęły powieki
potęgując melodii czucie
rozpamiętuje…
obraz w pamięci rekonstruuje.

ukojenie przynieść cisza miała
tulić struny rozdrgane

trzyma noc w ramionach
zapach jej słodki
wargami z
goryczą wina
miesza
i spija

bezsenność myśli zwana matecznikiem
z bezradnością na ogół zabija.

autor

LiliaLeśna

Napisany: 2011-03-07 Dodano: 2011-03-07 18:39:39

Ten wiersz przeczytano 410 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie