Zabij kruka

są takie chwile ciemności
co trwają jak godziny
kiedy Słońce nie oświetla
Księżyc nie rozjaśnia

cisza jest przyjacielem
głos wrogiem
cztery ściany
królestwem rozpaczy

w próżni zawieszeni
odłączeni od źródła światła
szybujemy po oceanie martwym
gdzie sztorm, popsuta latarnia

choć światło latarni
chce oświetlić ocean by Twój
okręt powrócił do lądu
Słońca i życiodajnej wody

to

czarny kruk zastawia żarówkę
w latarni, nie widać światła
nie możesz zanurzyć rąk w oceanie
choć czasem każdy musi poczuć jego zapach

bronią na kruka
gołąb
na źródło światła
ktoś obok

autor

adrmus

Napisany: 2008-01-22 Dodano: 2008-01-23 11:08:12

Ten wiersz przeczytano 626 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie