Zabiłam miłość

dla tych, którzy uciekają przed miłością ze strachu...

Właśnie zabiłam siebie, sponiewierałam szczęście...
Które kiedyś było mi dane, a przez strach odstawiane...
Zobaczyłam co w życiu ważne jest, co daje jedyną radość...
Za późno niestety tak się stało, serce w bólu się schowało...
Jak wybaczyć sobie, jak wybaczyć jemu, że zabrał część życia,
A schował szczęście w ramionach innej...
Nie czekał, zapomniał, splamić dotykiem nie zdołał...
Zdobył serce, zdobył szczęście, uciekł za daleko...
Nie zdołam go zatrzymać siłą...
A mogło być tak pięknie, w miłości tkwić glebie,
Która gdyby mogła się rozrosnąć splątała by wszystkie
Części myśli, świata bo była najpiękniejszym kwiatem na świecie....

autor

Ilonkaj

Dodano: 2006-07-10 22:16:22

Ten wiersz przeczytano 646 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie