Zabłyśnie promyk nadziei

Choć nie mogę ująć Twych dłoni,
Czas bezlitośnie splątał nasze palce,
Nie mogę wtulić się w Twe ramiona,
Ciemność podcina nam skrzydła,
Nie dane mi patrzeć w Twoje oczy,
Ktoś z szydery uśmiechem zgasił światło,
Nie mogę całować Cię na powitanie,
Usta zastygły w niemym grymasie bólu,
Choć żal i smutek, skrywam pod powiekami,
Szklane łzy tęsknoty, żłobią rany w sercu,
***
Obiecuje, że byłam ,jestem i będę,
Choćby wiatr wiał w przeciwnym kierunku,
Nasze losy usłane były łez gorzkich szlakiem,
Pójdę za Tobą, odnajdę w ciemności Twe dłonie,
Uniesiemy się nad ziemią, powiewem miłości,
Serce zabije jednym rytmem, zapulsują skronie,
Nastanie świt niesiony pocałunku podmuchem,
Zza chmur tęsknoty, zabłyśnie promyk nadziei,
Odtąd już razem, wszędzie, na zawsze,
Trzymając serce w dłoni, sięgniemy szczytu marzeń.

autor

kari

Napisany: 2006-05-31 Dodano: 2006-06-01 00:01:55

Ten wiersz przeczytano 518 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Bez rymów Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie