Zabrakło wyobraźni,a...

I znów
Tragedia...
Śmierć...
Pusty pokoj...
Krew...

potok łez
bez wytchnienia
całe nasze życie odmienia

krzyk cierpienia
i ból...
blizny,
które pozostały
zraniły znów

sam
bez snów...
tylko ten ból...
boli cała wiara
morze łez...
boli
ta krew...

siedemnaście łez
bez ostrzeżenia
całe nasze życie odmienia

śmierć...
tak bez pożegnania...
krew...
tak niewinna
tak przegrana..
.
każda rocznica
i tort urodzinowy
wspomnienia
rocznica śmierci
i cierpienia...
i znów
tragedia...

zabrakło wyobrażni,
a wspomnienia
wciąż przychodzą...

więc śpieszmy się
kochać ludzi
bo tak szybko odchodzą...

bo Ciebie już nie ma....

autor

neta

Napisany: 2006-12-27 Dodano: 2006-12-27 10:08:58

Ten wiersz przeczytano 458 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie