Zaczęło się w Kaliszu IV

Moja córka Ania, gdy studia skończyła,
Też do zamążpójścia gotowa już była.
Ze Zbyszkiem stanęła na ślubnym kobiercu,
Bo on był najbliższy jej młodemu sercu.

We Wrocławiu domek ładny zakupili,
I myślę, że będą w nim szczęśliwie żyli.
Jedna z moich myśli najbardziej mnie smuci,
Ta, że do Kalisza żadna z nich nie wróci.

Gdy swa drugą wnuczkę ujrzały me oczy,
Myślałem, że z wrażenia serce mi wyskoczy.
Miała włosy ciemne długie na dwa cale,
I anielski uśmiech, który twarz jej chwalił.

Julią zwać się będzie rodzice mówili,
I fakt ten w kościele na chrzcie potwierdzili.
Obie córki po mężach nazwiska pobrały,
Jarmolińskich nazwisko zapiszą annały.

Moi bracia również w życiu pecha mieli,
Nazwisko choć ładne zostanie w kądzieli.
Starsza córka Gosia, którą tu wspominam,
Miała szczęścia więcej urodziła syna.

Bartek ma na imię mój wnuczek jedyny,
A rodziców Jurków ukochany synek.
Gdy u młodszej córki na świat przyszła Ola,
Czułem, że do końca wypełnia się rola.

cdn.

autor

jarmolstan

Dodano: 2010-04-21 09:48:15

Ten wiersz przeczytano 703 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie