Zacznijmy od wieczności
"Jeśli chcesz żyć musisz wiedzieć po co żyjesz."
Pozwól, mi zostać Twym aniołem,
chmurą w słoneczny dzień.
Tak jak ty byłeś dla mnie,
moim słońcem, gdy pada deszcz.
W samotne długie wieczory
jak w tragedii antycznej
każda nuta w piosenkach
jest mą wyrocznią delficką.
Zawsze czekałam na nowy początek,
zaczynając gdzie był nasz koniec.
Dzisiaj wiem, że nic nie trwa wiecznie,
prócz twej miłości zmyślonej.
Serce zdaje się ciągle krwawić
gdy spojrzę na Twe zdjęcie.
Dzisiaj leżące na dnie kosza,
tam, gdzie od dawna jest jego miejsce.
"Nie był to koniec świata. Świat skończył się już dawno – teraz zniknęło z powierzchni ziemi to, co udało się po katastrofie odbudować."
Komentarze (1)
Niesie melancholię i smutek. Na razie to zdjęcie jakby
nie chciało jeszcze do kosza...ale następny wiersz już
na pewno zamknie ten rozdział. Pozdrawiam.