Zacznijmy żyć na nowo
Nie umiesz kłamać ukochana,
Prawdę maluje wyraz twarzy.
Droga została już wybrana,
Będziemy dalej wspólnie marzyć.
Nic nie zostanie zapomniane,
Wspomnienia istnieć zawsze mogą.
Kiedyś zostaną opisane,
Teraz wędrują swoją drogą.
My tam jesteśmy wciąż ci sami,
Obcy, a jednak zakochani.
Krążymy wciąż pomiędzy snami,
Lub zmyślonymi iluzjami.
Nie umiesz kłamać moja droga,
Prawdę maluje każde słowo.
Wiara być może jest uboga,
Ale zacznijmy żyć na nowo…
Komentarze (3)
Warto czasem coś zacząć na nowo.
Mam podobne odczucie do mariat...
Pozdrawiam serdecznie:)
Coś w rodzaju pantum - ale dobre opracowanie.
Nigdy nie jest za pozno na zmiane:) wystarcza dobre
checi:) pozdrawiam