zadumane
jesień złotem budzi się w lesie
wiankiem wrzosów pachnących fioletem
białymi nićmi babiego lata
deszczowym niebem mgłą o poranku
czerwienią słońca plejadą gwiazd
autor
zuza n
Dodano: 2016-09-21 22:32:20
Ten wiersz przeczytano 770 razy
Oddanych głosów: 15
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (14)
b.ładnie :)
Wspaniała miniaturka z kolorową paletą barw, ale u
mnie w przyległym lesie obok mego domu w Bieszczadach
drzewa liściaste w upalne dni liście częściowo
przyczerniały, jak również na pomidorach kiedy
zapomniałem podlać dwa dni.Oby kolory jesieni
przyodziały naturalny płaszcz jak w poezji. Pozdrawiam
Kilka wersów, ale jak pięknie
podanych z wielką przyjemnością.
:)
Serdecznie pozdrawiam, dziękuję!
Jesień to piękna pora roku :)
Zadumane- piękny wiersz. Najczęściej Zadumane twarze
są we Wszystkich Świętych na cmentarzach w Zaduszki
niestety już znacznie mniej.
Dopiero dzisiaj w czwartkowy
wieczór odkryłem ten wiersz
i jest ostatnim dzisiaj
czytanym także dlatego,
iż chcę zakończyć dzień
poezją. Serdeczności Zuzo:}
piękna mini z jesienną melancholią:-)
pozdrawiam
Chce się, nie chce się,
nadchodzi jesień!
Pozdrawiam!
taka jest jesień ( i jeszcze więcej)
Miło poczytać i wchłonąć obraz
Pozdrawiam zuza :)
dziękuję dziewczyny :*
Tak, zawsze można Cię rozpoznać.
Podoba mi się jak za każdym razem w Twoich wierszach,
unosisz się i łączysz niebo i ziemie. Takie tylko Zuzy
klimaty, nie do podrobienia, ech..... Serdeczności.
ładnie:)