Zagubieni
Ciągle walczymy ze sobą co dnia.
Szarpiemy się w gonitwie sław.
Nie patrząc na blizny i rany
jesteśmy jak ślepi i pijani.
Gdy zdarzy się ocknac w tym wirze
to czasu już brak jest na życie.
autor
SONIA2
Dodano: 2024-01-06 21:03:11
Ten wiersz przeczytano 256 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
Lepiej nie dać się zawirować :)
Pozdrawiam
Pozdrawiam z plusem
Wiersz ukazuje intensywność codziennych zmagań, walkę
o sukces i sławę, pomimo tego, że przysłaniają istotne
wartości. To tragiczny paradoks życia, gdzie upór w
dążeniu do celów prowadzi do utraty sensu życia i
zapomnienia o jego istotniejszych aspektach.
(+)
Chciałoby się krzyknąć:
Wyrwij się z transu.
Złap cień dystansu.
Refleksyjna i celna miniatura!
Człowiek jest coraz bardziej zagubiony... życie
zwiększyło swoje wymagania. Brakuje czasu na osobiste
życie. Smutna prawda.
Bardzo dobry wiersz!
Prawdziwy, życiowy.
Serdeczności przesyłam i życzę wszystkiego, co
najpiękniejsze na ten nowy rok!
Sława, blichtr, pogoń za tym,
przesłaniają oczy, a prawdziwe życie bezpowrotnie
ucieka,
z podobaniem miniatury,
pozdrawiam serdecznie:)