Zagubieni

Codziennie obok mnie przechodzi tysiąc twarzy,
Nie znam ich, ale wiem jak mało mają marzeń.
Ciągle boją się, że stracą to co jeszcze jest,
Zamiast cieszyć się, że będzie nowy dzień.

Nigdy nie mów, że brak Ci sił,
Że pechem jest każdy sen,
Ja i tak nie wierzę Ci,
Weź się w garść i podnieś się.

Tocząc walkę z tym co piękne nigdy nie zdobędziesz się,
Na to by docenić szczęście i odnaleźć wreszcie je.
Nie mów mi już nigdy więcej, że przegrałeś dawno już,
Nie wiadomo co się stanie póki nie opadnie kurz.

Nigdy nie mów, że brak Ci sił,
Że pechem jest każdy sen,
Ja i tak nie wierzę Ci,
Weź się w garść i podnieś się.

Otwórz oczy i już więcej na mnie tak ślepo nie patrz,
Przyjaciela we mnie masz, ale nie wiem czy go znasz,
On przy Tobie czuwa noc i dzień, dba o szczęście,
Ale jedno wiedz, że musisz ufać mu, bezgranicznie!!

Nigdy nie mów, że brak Ci sił,
Że pechem jest każdy sen,
Ja i tak nie wierzę Ci,
Weź się w garść i podnieś się.

Pokochaj dzień i przygarnij go do serca, bo on chce,
Byś dał mu trochę ciepła, uwierz mi, że potrzebuję Cię,
Aby wygrać walkę z nocą i odnaleźć miłość, (hheeyy)
Obudź się i zacznij wreszcie żyć tak jak chcesz tego Ty.

autor

poetkaAnia

Dodano: 2007-02-28 16:35:39

Ten wiersz przeczytano 402 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie