Zagubieni w sobie ? -...

...czasem jutro nas zalewa łzami... by ich uniknąć leczmy je afrodyzjakami...

W ich świecie bez klamek
Nie słyszą zrozumienia
Na chwili…ułamek
Padają pod nożem cierpienia

Znów ich szprycują
Przykuwają do łóżka
A oni nie protestują…
Jedyny przyjaciel…poduszka

Lepiej nie być „innym”
Nie wychodzić z cienia
Nie uderzy Cię promieniem zimnym
Garść ich odrzucenia

W czterech ścianach czyhać…
Na „chwilę” odurzenia…
Gdy bierzesz i łykasz
Tabletkę zbawienia?!

Wtedy się unosisz
Tym razem nie Twoja wina
O nic nie już prosisz…
Skąd w Tobie ta siła?

Już nie spuścisz głowy nisko
O co prosili - zawsze obiecywałeś
By być takim jak oni oddałeś wszystko!
Niczym naćpany afrodyzjakami – obietnice złamałeś

chwilowo mam pare spraw do załatwienia i przeprowadzkę;) aż do Gdańska więc...z tej okazji pozostawiam ten wiersz i znikam na tydzien może troche więcej dobranoc;) BK*4

autor

TANIEC_SMIERCI

Napisany: 2006-09-01 Dodano: 2006-09-02 00:00:34

Ten wiersz przeczytano 416 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie