W zagubieniach
Niczym ptaki zgubieni uczuciom
dryfujemy pod bezpańskim niebem.
Nasze serca w niemiłościach smucą
obiecaną - wzbijała w potrzebie.
Nie napiszą się już dróżki spełnień -
gubią pióra, marzenia na wietrze.
Obrastamy puchem wspomnień siebie.
Pokołysze dryfem westchnień
jeszcze...
autor
Rozalia3
Dodano: 2024-01-06 06:10:26
Ten wiersz przeczytano 633 razy
Oddanych głosów: 22
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (23)
Z przyjemnoscia przeczytalem te piekna melancholie. :)
Lacze uklony. :)
Piekny wiersz i metafory, ktore zachwycaja.
Zaczytałam się w tych zagubieniach - z westchnieniem
pozdrawiam :)
Wow!
Piękna, poruszajaca poezja.
Wyszukane metafory i klimat zachwycają:)
Wzruszający, piękny, a zarazem pisany
tęsknotą...Serdecznie pozdrawiam życząc na cały Nowy
Rok: zdrowia, miłości, która nie zawiedzie i wielu
sukcesów :)
Wiersz porusza.
Pozdrawiam serdecznie, dziękuję za życzenia
świąteczno-noworoczne i odwzajemniam życzeniami
wszystkiego dobrego i pięknego w nowym roku!
Dziękuję serdecznie wszystkim gościom za miłe
odwiedziny słowa i sugestie, z których po części
skorzystałam:)
Nad pierwszym wersem jeszcze chwilkę myślę... i wiem,
że brzmi przewrotnie:)
Pozdrawiam Was bardzo ciepło i życzę miłej, udanej
niedzieli oraz wszelkiej pomyślności w Nowym Roku!
Refleksyjnie, ładnie.
Wszystkiego dobrego Rozalio:)))
"Obrastamy puchem wspomnień siebie" - wow, ależ to
prawdziwe. Wiersz robi wrażenie. Pozdrawiam serdecznie
:)
Bezsilność jest ogromnym ciężarem,
z ogromnym podobaniem wiersza,
pozdrawiam serdecznie:)
Urzekająco o zagubieniu w miłości!
Wyjątkowej urody wiersz!
Serdecznie Cię pozdrawiam
Raczej "bezpańskim".
Druga strofa świetna.
Serdeczne Rozalko:)
Ładnie, z przyjemnością przeczytałam.
Zastanawiam się tylko czy w 1 wersie nie powinno być
"uczuciem" zamiast "uczuciom"
Z przyjemnością!
Pozdrawiam :)
Pięknie