Zagubienie

Serce już nie chce słuchać głosu mego.
Samo mówi głośno dokąd zmierzać mam, dokąd iść.

Sił mi już brak.
Sama nie umiem wybrać celu drogi.
Jak nieudacznik snuję się i rozmawiam z rozsądkiem.

Czuję ból gdy jedna krzywda jedna łza...
niszczę wszystko czego pragnę, co zabiera mi pozorną wolność!
Wiem, że to zgubi mnie, zniszczy i zabije...

Kocham, ale wciąż upadam.
Czuję, że jeszcze tylko jedną noc mogę być z tobą i przytulać cię jakby nie istniał świat.

Nie chcę byś zniknął gdy nagle zapragnę przestrzeni, oddychać zechcę mocniej.
Jeszcze jeden raz, w tą noc właśnie oddam ci swój ostatni pocałunek i smutek wydam na twoja łaskę.
Jeszcze jeden raz moja dusza odda się twojej.

Wybacz... szepczę, ale jesteś już daleko; odchodzisz, bo zastanawiała się za długo.

autor

Twoja

Napisany: 2009-09-21 Dodano: 2009-09-21 19:46:47

Ten wiersz przeczytano 1311 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie