***zagubiona***
Życie - ono nauczyło mnie kłamać,
Wpoiło zasady niemoralne,
A wszystko po to aby przetrwać.
Dziś już w moim życiu nie ma żadnych
świętości,
Patrzę spokojnie na mrok dni kolejnych.
Wiara moja umarła, wszystko jest takie
same,
Zdegradowałam w sobie ostatnie wartości,
Uśpiłam głos serca… i patrzę tylko w
Twoje oczy.
Nie wiem co tu robisz i czego od mnie
chcesz.
Już mnie nie uratujesz, nie zależy mi na
tym.
Jesteś spóźniony, choć wiem, że mnie
kochasz
Nie jesteś dla mnie…
Zamknięta w mroku własnej duszy…
Już nie płaczę, brakło mi sił…
I tylko patrzę… i widzę jaką siłę
mają Twoje oczy…
Już prawie świta…
Komentarze (2)
W tym wierszu oddałaś mój stan ducha.
Będę z Tobą upadać, żeby powstrzymać Cię od upadku i
swoją ostatnią siłę Ci oddam, bo piszesz dobrze.