Zagubiona...

Zagubiona dusza w przestworzach błądzi
Szuka swego miejsca w nieuporządkowanym świecie
Krąży po miastach wsiach i wyspach
Chce być kochana komuś potrzebna

Błądzi wśród chmur od deszczu ciężkich
Gubi się w tłoku polnych kwiatów
Obija o ciała ludzkie
Szuka przyjaciela

I gdy już całkiem straciła nadzieję
Znalazła chatkę z gliny ulepioną
Na skraju świata wolno stojącą
Przez wszystkich zapomnianą

W niej biedne małżeństwo skromnie bardzo żyło
Nie mając dzieci mając tylko siebie
I dusza ciało przyjęła
Znalazła kogoś kochającego

Ich właśnie na rodzinę wybrała
Z nimi zawsze żyć chciała
Jako niemowlę w ich domu się pojawiła
Była kochana i także kochała

autor

kamikadze

Napisany: 2006-06-14 Dodano: 2006-06-15 18:13:44

Ten wiersz przeczytano 493 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie