Zagubiona

Chciałabym ten wiersz zadedykować mojej sympatii. Żeby wiedział, że tak się czułam po ostatnich wydarzeniach. Kiedy nie zdołałam go dosięgnąć, mimo iż czułam jego ciepło...

Złączone dwa żywioły,
W miłości jednej zatracone,
We wszechświecie zagubione;
Jak tętent końskich kopyt,
Jak cisza złowroga,
W snach ona,
Sama zagubiona.
W oddali zamajaczyła znajoma sylwetka,
Ręką dosięgnąć jej nie zdołała,
Czy dotknie kiedyś przeznaczenia?

autor

Goska

Napisany: 2007-01-10 Dodano: 2007-01-12 15:48:31

Ten wiersz przeczytano 424 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie