Zahir

Zajął umysł, skradł myśli codzienne,
Niby kreatywne, lecz dla niej zazwyczaj niezmienne.
Opanował duszę, zesłał zagładę,
Odebrał uczciwość, wolność, odwagę.

Nagle Zahir całą nią zawładnął,
Zostawił bezsilną, całkowicie bezradną
I odszedł nie zwracając na nią uwagi,
Ufając w jej serce pełne rozwagi.
Ufając, że sama z tym wszystkim sobie poradzi,
Że swemu uczuciu gwałtownie nie zawadzi.

Jak naprawić opętany umysł młody,
Dziś pełen buntu, chciwości, niezgody?
Jak wyrwać się z niezdrowej zależności,
Zagrażającej naszej prawdziwej miłości?

Poprzedni wiersz został poprawiony ;) Zachęcam do sprawdzenia.

autor

Claudiia

Napisany: 2011-04-30 Dodano: 2011-05-01 12:09:18

Ten wiersz przeczytano 435 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie