Zając Wielkanocny

Zając, ot tak, od niechcenia,
Rzucił na kalendarz okiem.
„To jest nie do pomyślenia!
Chyba problem mam ze wzrokiem!” –
Krzyknął, oczy wybałuszył,
Bowiem Święta wnet być miały,
On zaś w drogę nie wyruszył,
A pokonać miał świat cały.
„Ciepła nora, ciepłą norą,
Pośpię, gdy spełnię zadanie.” –
Rzekł i z wrodzoną pokorą
Zaczął kicać po polanie.
Chwycił koszyk, wnet go rzucił,
Bo zapomniał o pisankach.
Szybko się do nory wrócił
I wydobył stamtąd jajka.
Znów się Zając bije w głowę:
„A gdzie inne smakołyki?”
Rychło mu odjęło mowę,
Bo z prostej matematyki
Wynikało, że w koszyku
Wszystko raczej się nie zmieści.
Zbity zatem z pantałyku
Już porażkę swą chciał wieścić,
Kiedy stwierdził: „Hola hola!
Jadło nie jest najważniejsze,
Na tym polega ma rola,
By Święta czynić piękniejsze!
Wszystko, czego potrzebuję,
To są miłość oraz pokój.
Ludzi wielu obdaruję,
Siejąc dobro oraz spokój!”
Ruszył więc, Zając robotny,
Kędy góry, łąki, lasy,
Dając nam dar tak istotny,
Na Wielkanoc, po wsze czasy.

autor

Karolinna

Napisany: 2013-04-05 Dodano: 2013-04-05 22:43:49

Ten wiersz przeczytano 1932 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Konkurs Okazje Wielkanoc

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie