W zakamarkach kobiecości

Słońce rozczesywało jej pojedyncze kosmki włosów,
balansując finezją brylantu .
Wiatr pieścił smukłe ramiona,
chłodząc żar piętrzących się w sercu ,
cudownych westchnień.
Stąpała boso, kreując spojrzeniem jego boski kontur.

Zanurzała stopy w zieloność ,
rozkoszowała się kroplami porannej rosy.
Odurzona wczorajszą rozmową ciał,
rozpamiętywała się w miłosnych szeptach,
które dotąd niczym fale oceanu
syciły każdy najmniejszy zakamarek kobiecości.

Czuła narastającą chęć powrotu
w ciepłą etolę ramion
i sentymentalną podróż w krainę rozkoszy.
Chłodziła żar zmysłów w soczystym aromacie
leśnych poziomek i zapachu dzikiej mięty.
Wiedziona pragnieniem ,podążała znaną sobie
aleją róż ,której zapach wyznaczał
początek symfonii na 4 ręce.


.

autor

magda*

Dodano: 2012-06-17 00:36:03

Ten wiersz przeczytano 1064 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Bez rymów Klimat Romantyczny Tematyka Erotyk

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie