Zakrwawione miecze mają swą...

Bawię się kośćmi zmarłych, co wam do tego?
mam czarno wymalowane paznokcie, choć nie jestem kobietą.
Maluje w myślach obrazy cmentarzy, rozgrzebuję z ciekawością groby,
każdy zakrwawiony miecz ma swą pasjonującą historię.
Połamane krzyże mijam, szukam więcej mroku,
wyję do księżyca, płaszczem otulam zaostrzoną kosę.
Nakładam kaptur habitu i w lustrze błyszczę złowrogim uśmiechem,
lubię.Zjadam wasze oburzenie z pogardą.Plujcie ile chcecie.
A ja mam swój świat, coś ciągnie mnie do niego,
nieważne.Jest mój.I bawię się na całego.
W snach odwiedzam zmarłe dusze, w trumnie składam senne ciało,
lepsze to niż łóżko wodne.Jestem normalny.
Spijam śmietanki mroków, w różnych obliczach,
nazwijcie to jak chcecie, a ja wyjdę na ulicę.
I spojrzę na dzieło wasze, którzy śmiecie oskarżać mnie,
wokół zbrodna i złodziejstwo, realna, lepka krew.
Zabijacie sie, gwałcicie, biedę plujecie,
w pogoni za ideałem luksusu, mniejszych drepczecie.
Wokół komercja i żądza władzy, dorabianie się pałaców.
Śmierdzi mi wasz świat.A wy mnie oceniacie.
Jesteście żałośni, robicie tyle zła, żując gumę, bez skrupółów,
a mi zaglądacie w duszę.Chcecie normalności uczyć.
Odejddżcie, zanim umrze moja wiara w sens każdego kroku w przód,
ja pośpiewam sobie w mroku.Sam stworzę świat, ten mój.
I sam odpowiem za czyny moje.Będę szczęśliwy.
Wasza wojna zabija.Ja mam swoje życie.

autor

rebel

Napisany: 2008-02-14 Dodano: 2008-02-14 15:36:02

Ten wiersz przeczytano 552 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie