Zakrywając twarz

Bez grzechu a zakrywając twarz.
Wiem jak niedobrze jest,
gdy giniesz w życiu jak rzucony z mostu kamień,
który przebija pluskając tafle jeziora
a potem bezdźwięcznie opada na dno.
Wiem jak przeobrazić się w perłę,
którą znalazca wydobędzie.
Wierz mi, że nigdy los by tobą nie trafił tak głęboko,
by nie muskały cię raz po raz promienie słońca.
Wdzięcznie je odbijaj.
Pamiętaj podziękować każdej dobrej fali,
która przepchnie cię choć o centymetr bliżej do brzegu.
Doceń i rybę, która nie przygniecie cię idąc spać.
Zsuń ze swojego sąsiada plastikową butelkę
i razem odbijajcie promienie.
Czyż nie jaśniej, nie mocniej?
Z cierpliwością przeczekuj noce i chmury na niebie.
Myśl o tym miejscu jako tymczasowym,
ale pamiętaj je zawsze.

Magdalena Gosodarek

autor

espressivo

Napisany: 2013-02-13 Dodano: 2015-11-16 00:08:55

Ten wiersz przeczytano 442 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie