Żal...
Zazdrość zniszczyła mój dom i życie,
doprowadziła do nicości.
To co przeżyłam, wspominam skrycie,
uczę się żyć w samotności.
Taką zapłatę dostałam
za trud i poświęcenie!
Tyle marzeń w sercu miałam,
wszystkie poszły na stracenie.
Nie skarżę się, choć jest mi żal
domu z dużymi oknami na świat.
Tętniącego pociągu jadącego w dal
i jabłoni, którą podziwiałam od lat.
Muszę kiedyś pojechać tam,
chyba najlepiej w w maju.
Popatrzeć przez okno na szeroki świat,
na jabłoń i kwiaty - jak rozkwitają.
(EN)
Komentarze (13)
Zazdrość może uczynić wiele złego...czasem pamięta się
długo tę przykrość. Pozdrawiam.
Smutnymi słowami wycielona jest twoja droga...jutro
nowy dzień słonce otworzy oczy a drzewa zakwitną...dla
ciebie...pozdrawiam
z nuta żalu wspominasz piękny dom z szerokim oknem na
świat....to on rozkwitał w objęciach chwil jak życia
kwiat.... smutkiem zawiało...ale ładnie wyraziłaś
myśli.... pozdrawiam....
wiersz smutny lecz niezwykle otwarty na czytelnika
To naprawdę na smutno, poradzić chyba nie można,a
pozazdrościć wcale,ale życie niesie niejednokrotnie i
takie oto nieprzyjemne niespodzianki...powodzenia
Trudno wracać do złych wspomnień..tutaj jednak z
drobinami szczęścia przemieszane..Co było, to
było..niemniej boli, pozostał żal..Warsztat? Staraj
się używać jak najmniej rymów
czasownikowych..Serdeczności.. M.
zazdrość bywa jak lawina niszczy wszystko po
drodze,ale gdyby jej nie było całkowicie ?
ładnie temat ujęty w słowach,pozdrawiam
to smutne co piszesz - zazdrość to brzydka cecha
jest przez nią tyle żalu , smutku i łez
-pozdrawiam wiosennie
Osobisty, przykre, pozdrawiam:)
życie czasem tak się smutno plecie...ciekawie o tym
piszesz
zazdrość potrafi nam w życiu namącić, wiersz smutny,
przepełniony tęsknotą, wspomnieniami....pozdrawiam
Smutna rzeczywistość wciąż ludzi nachodzi i wcale nie
ważne czy starzy czy młodzi.
przejmujący smutkiem i żalem, ładny
wiersz...pozdrawiam