Żal

Chronicznym bólem w mojej piersi,
Szukam powodu do zostania.
Skarcony przez los,
Wykuty przez krople łez,
Płynące z twoich oczu.

Zawrócić nie sposób,
Iść naprzód,
Ciężko.

Moje ramię, niegdyś twarde jak skała,
Omdlało bezsilnie próbując udźwignąć,
Ciężar twego żalu,
Nie do pokonania.

Błędy i oszukiwanie,
Głównie samego siebie
Że wszystko będzie dobrze
I pięknie jak w niebie,
Było kolejnym błędem, który popełniając
Jakbym wykrzywiał przestrzeń
Ogniem chciał ją zająć.

Prawda wyszła na jaw,
Jak oliwa z wody,
I kłuje w moje oczy
Przeszywane łzami.
Spływa w dół do serca
Płonącego w żalu
By spocząć w jego popiele
Tyle z niego zostało.

autor

Slider

Napisany: 2016-07-11 Dodano: 2016-07-12 12:17:16

Ten wiersz przeczytano 417 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie