Żałobna melodia

Wbiegasz do domu
Zamykasz się w pokoju
I zaczynasz grać...
Twoje palce raz po raz dotykają klawiszy
Pianino najpiękniejszą w świecie barwę muzyki wydobywa
Ty co chwila na nuty spoglądasz
I dalej grasz...
Nie możesz zapomnieć
Nie możesz przestać myśleć
Wciąż uderzasz o klawisze
A z pianina smutek wydostaje się
W końcu nie wytrzymujesz...
Z całej siły uderzasz w nie...
Po policzku cicha spływa łza
Która cały twój żal w sobie chowa

Ponownie kładziesz place na białych klawiszach
Płacząc...zaczynasz grać....
Myślisz...
„Jego już nie ma i nie będzie...
Odszedł, tym razem na zawsze...”
Spoglądasz na obraz modlącego się Jezusa
Na chwile przestajesz grać...
Klękasz przed Nim, pogrążasz się w ciszy
I modlisz się...
„Jezu przyjmij go do Królestwa swego”

Zaczynasz grać...
Pianino żałobną melodię z siebie wydobywa
Pokój po same krańce smutek wypełnia
A Ty cichuteńko płacząc
W sercu kryjąc żal
Grasz...

autor

Stephanie D.

Napisany: 2005-03-04 Dodano: 2005-03-04 19:22:32

Ten wiersz przeczytano 390 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie