Żałobna zaduma
Jak o tym nie myśleć Jak tego nie przeżywać Człowiek musiałby nie mieć duszy ...nie mieć serca
Zdumiałam sie bardzo tym nowym światem.
Bez ciebie - Janie Pawle Wielki.
Ale nie porzuconym w otchłani
bezpamięci.
Pozostałeś z nami.
W naszych sercach,
wspomnieniach,
łzach
i uśmiechach kierowanych do nieba.
Bo nigdy pasterz owczarni nie porzuca.
Bo nigdy przewodnik swego ludu nie zostawia
w beznadziei.
Bo nigdy autorytet świetości nie umiera.
I w tej zadumie nad nami
w tym czasie
ufam, że my
nie porzucimy Twych nauk,
nie zostawimy Twych słów,
nie umrze w nas te Przemienienie.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.