ZAMILKŁO WOŁANIE

Tak daleko odszedłeś,
śladu nie zostawiając.
Własną ścieżką wśród elfów kroczyłeś,
w świecie wyimaginowanym.
Obudził cię mój szept
i słowa we śnie słyszane:
-jestem,zostałam sama...

Wróciłeś by dłoń podać,
ciepło przywrócić w duszy.
Zabierając do krainy bajkowej,
przyrzekłeś,że już nigdy.
Spijam słodycz codziennie,
bo kolory obudziłeś na nowo.
Każdy dzień błogosławionym,
wstał i szczęście niesie.

Będę twoim aniołem,
w białej sukni ze stokrotek.
Zapach wiosny przynosząc
z rosą w dłoniach na śniadanie.
Rozsypię radość dookoła
niech zakwitnie w nas na zawsze.

Tylko proszę nie pozwól mi wołać...

autor

nofly

Napisany: 2008-10-12 Dodano: 2008-11-06 10:12:34

Ten wiersz przeczytano 405 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie