Zamknięcie

Nie patrzę w oczy gdy rozmawiam.
To oślepia. Wyłupia zdolność patrzenia.
Nie nadstawiam ucha gdy słucham.
Uważaj bym nie udawał, że uważam.
Nie rozwijam języka. Dalej przyciskam.
Gdy wbrew sobie wypluwam zgorzkniały komplement.

Wznoszę i tworzę językowe konstrukcje
od najprostszej mamy. Teraz ćwiczę tatę.
Na rusztowaniu wieku kojarzę młotek z gwoździami.
Chyba skłaniają się ku sobie. Z niczego
zbudują nowy, niezamieszkany budynek.

Kiedy wbijam młotek w gwoździe patrzę jak
płaczą. Mnie to nie może poruszyć.
Pluszowe zabawki z rozprutymi brzuchami
wiszą nad katafalkiem z przejrzaną na wylot czytanką.
By zaraz napisać dyktando i na dyktandzie się
wyłożyć... jak w trumnie - na wygodnej
poduszce.

Tabula rasa. Nic nie jest
napisane. Nie ma treści.
Nie ma przekazu. Zamykamy.

autor

don_Corpseone

Dodano: 2008-05-12 17:49:55

Ten wiersz przeczytano 526 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie