**Woda, żywioł...

Dedykuję tym, którzy kochają życie z całych sił i potrafią korzystać z tego daru.

Pochyl głowę nad strumieniem
I co widzisz, rwącą wodę
A z tym dziwnym jej spieszeniem
Tracisz z wolna swą urodę!

Woda zbiera twoje życie
Miłość, czyny, twój majątek
Ale kiedy i twój czas przyjdzie
Stracisz nawet swój rozsądek

Woda żywioł tej natury
Łatwo zmywa swe przeszkody
Dobrze popatrz na nią z góry
Póki jesteś jeszcze młody

Uchwyć rwący żywioł w dłonie
Skieruj jej moc w taką stronę
Która ciebie właśnie chroni
Nie zaś niszczy lata młode!

część 1

Życie srebrne minuty przeciekają przez sito życia, zatrzymyj w sercu, to, co cię ubogaca wewnętrznie. Takim przychodź dopiero do innych...Ja cię rozpoznam na pewno!

autor

Niezapominajka

Napisany: 2006-06-10 Dodano: 2006-06-12 06:32:00

Ten wiersz przeczytano 1268 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie