Zapal światło
Światło w swej istocie jest
nieogarnione.
Co może człowiek?
Nie zasłaniać, nie gasić, nie
rozpraszać,
zawsze przepraszać
gdy odda się mrokom.
Światło do wszystkich należy... a jego
brak... do nikogo.
autor
DoroteK
Dodano: 2012-03-15 07:35:39
Ten wiersz przeczytano 1449 razy
Oddanych głosów: 35
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (37)
Ars69 :-) ja się nie tłumaczę, ja odpowiadam na
pytanie :-)
zawsze potrzebne nam światło do życia i istnienia
...bez niego usychamy ...palmy to światło jak
najdłużej w sercach naszych ...pozdrawiam ciepło
Jego brak to SMUTEK - należ do nas.Pozdrawiam
serdecznie
mądre słowa Dorotko....
'...miłe mi światło, jakie daje z siebie człowiek.
Nie trzeba mi opasłej świecy.
Tylko płomieniem mierzy się jej wartość.'
Antoine de Saint-Exypery.
Twoje słowa dziś DoroteK zafascynowały mnie.
Pozdrawiam serdecznie:)
Swiatło to nasza wewnętrzna uroda:)Piękna miniaturka,
pozdrawiam ciepło+++
witaj,nie wszystkim jest dane światło przez pychę i
zarozumiałość,ukłony
@Ars69 :-) pytasz dlaczego przepraszać :-) użyłam tego
określenia w sensie zadośćuczynienia, kiedy oddajemy
się mrokom, czynimy zło, kiedy wracamy do Światła,
zawsze trzeba przeprosić i skrzywdzonych i własne ja,
które w ten sposób też krzywdzimy, czyli
zadośćuczynić... tak to rozumiem :-) nie uważam, że za
każdym razem oddanie się mrokom to choroba, to byłoby
zbyt łatwe, bo choroba jest czymś czego trzeba
współczuć, osobom chorym pomaga się, wspiera, a kiedy
czynimy zło, oddajemy się ciemności, robimy to z
własnej woli, i powinniśmy ponieść tego konsekwencje,
a współczuć powinniśmy tym, których skrzywdziliśmy...
Jak trafnie ujęte. Pozdrawiam:)
Światło to życie:)Pozdrawiam
światło rozjasnia mroki:)
jest potrzebne :)
fajna miniaturka i dużo mysli w niej zawarte:)
pozdrawiam serdecznie:)
...coś w tym Twoim wierszu jest mądrego tak mi się
pomyślało, że dobro czyli światło ma wielu ojców...
do ciemności i zła nikt się nie przyznaje...
Kocham słońce, ma tyle miłości w sobie. Wymowny.
Cieplutko pozdrawiam
O uzdrowicielskiej roli światła mówi się coraz
częściej, ale pierwszy raz czytam o niej w tak pięknej
formie. Dorotko, widzisz wiecej od innych i to wiersz
stawia w bardzo dobrym świetle.
Nawet w ciemności jest światełko w tunelu.
Serdecznie pozdrawiam.+