Zapal światło
Światło w swej istocie jest
nieogarnione.
Co może człowiek?
Nie zasłaniać, nie gasić, nie
rozpraszać,
zawsze przepraszać
gdy odda się mrokom.
Światło do wszystkich należy... a jego
brak... do nikogo.
autor
DoroteK
Dodano: 2012-03-15 07:35:39
Ten wiersz przeczytano 1448 razy
Oddanych głosów: 35
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (37)
Światło to życie...+)
Zapal w sobie światło co rozprasza ciemność...
Zaczynam rozumieć, dlaczego zasypiam przy lampce
nocnej:)
W świetle dobro zwykle żyje,
zło w ciemności, bo malizna,
dobro zawsze bywa czyjeś,
do zła nikt się nie chce przyznać.
Pozdrawiam!
przypomniała mi się taka przypowieść; - tęgi człowiek
w zimie daje dużo ciepła a w lecie tworzy
cień....albo; - lampa fuu, chodź żono idziemy spać bo
goście chcą iść do domu
dobre! to trochę tak, jak z sukcesem:)
Dzięki światłu widzę ciebie i jest przyjemnie
Szykownie to napisane - podoba mi się
Pozdrawiam