Zapałka

,.,.

Wciąż nowe wzory, kalki radości,
Szczęścia pozory, czas bezsilności.
Wciąż nowe błędy, prawda w przecenie,
Oszustwa, względy – na polecenie.

Tak niskie głupstwo i doznań, i wątpień.
Rozbite lustro wyśnionych postąpień.
Tak mało czasu, a w nim jeszcze straty,
Dyskrecja hałasu, przetrwanie na raty.

Zatarte szlaki, ślepota losu
Sny- jak robaki – bez marzeń i głosu.
Wciąż nowe wzory, kalki szczerości,
Smutku pozory, łzy bez czułości.

Wciąż nowe prawdy, słowa w ukryciu,
Nowe teorie o lepszym życiu.
Tak wielka pustka zachowań i wspomnień,
Przejrzyste lustro życiowych zapomnień..

Wciąż nowe skargi, żale do Boga,
Śmieszne teorie o prostszych drogach..
Wciąż nowsze wizje przyszłości i życia..
Wiara w ich światło – nie do zdobycia.

Wciąż więcej wersów- zdań bez podstawy,
Kłamstwo w zeszycie w tle ognia i zdrady.
Nikt już nie stanie, nie spojrzy za siebie.
Pieniądze i wyższość – to lepiej niż w niebie.

Co za znaczenie ma czystość i cisza
Na świecie, gdzie płaczu nikt nigdy nie słyszał.

Na świecie, gdzie oczy nie grają już roli,
Gdzie łzy - choć widoczne – znikają powoli.

Na świecie, gdzie słońce za cieniem się chowa,
By zniknąć i z czasem móc świecić od nowa.

Wciąż nowe wzory, kalki młodości.
Cenne wizyty w marzeniach przeszłości.
Cenne odbicia obietnic poprawy.
Szanse jak krople z dna czarnej kawy.


Wciąż nowe życia, tło z klonu kalki,
A ludzie jak pożar z jednej zapałki.

autor

Olusia eS

Dodano: 2006-08-17 19:47:07

Ten wiersz przeczytano 842 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie