Zaplątana w słońce

Obudziłam się,gdy na chmurach siadło słońce,
Senne oczy przetarł świat.
Wróbelek z piórek srebrną rosę strącił,
A ja do życia wstałam jak do światła ćma.


Teraz przed sobą widzę nową drogę,
Muszę zetrzeć tamtą starą pełną plam.
Zaplątana w słońce mam nadzieję,
Zakochać się i dać wszystko, co najlepsze mam.

Dotąd zapatrzona w zblakłe dni minione,
Zapomniałam jak piękny jest świat.
W naturze swej nawet niebo zmienione,
Ma ślepota ma za dużo już lat.

Samotna senna-zapomniana,
Tulę się do gwiazd, co noc.
Bojąc się wciąż zakochania,
Dzikiej róży powielam los.

M.Wityńska.

autor

Mariola Wityńska

Napisany: 2006-07-22 Dodano: 2006-07-23 00:03:33

Ten wiersz przeczytano 452 razy

Oddanych głosów: 24

Rodzaj Nieregularny Klimat Ciepły Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie