Zapomniałem i cyklicznie zapominam

o zapomnianych łagodnych słowach, miałem je wyciągnąć z zakamarków pamięci
i skrzętnie notować
o pastelowych kolorach które omijamy w milczeniu przywołując kontrasty
o brzemiennym ciężarze z rzucony za milczące przysługi
o niewypowiedzianych radach, które miałyby zgubne skutki
tylko gestem i dotykaniem zachęcam do odpowiedzi, na moje bzdury
nie popędzam ale pragnę by się pospieszono z dobrą nowiną
rozśmieszają mnie małe gesty okazywania mi dobroci
filantropom z oczyma pogardy, pokazuje swoją
ta szansa na nieśmiertelność i zabieganie o nią -mdli i dławi
wszystkie z nich w nocy przechodzą długą, smutną sukcesję
w chwilach gdy rodzi się nadzieja, wiatr wyje chciwie
nie wymyśliłem ze życie jest ulotne, wymyśliłem że smutek jest wielki
grzechem jest spóźnić się ze współczuciem do czekającego
już wspomniałem- nie podaję ręki brudasowi
Pewnie wymieniłem tylko część tego co pragnąłem napisać, ah ta pamięć

Autor: slonzok
Bolesław Zaja

autor

slonzok

Napisany: 2014-12-30 Dodano: 2014-12-30 05:42:16

Ten wiersz przeczytano 534 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Wolny Klimat Ironiczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie